Kurtka ostrzegawcza 5w1

Odzież ochronna - Zestawy odzieżowe i wyroby odzieżowe chroniące przed zimnem
Odzież ochronna certyfikowana według europejskiej normy EN 342 zapewnia użytkownikowi ochronę przed zimnem. Określa ona wymagania i metody testów dla zestawów odzieży chroniących przed otoczeniem o temperaturze powietrza równej lub niższej niż -5 C°.

Norma wymaga przeprowadzenia badań na pełnowymiarowym manekinie termicznym, stojącym (wtedy wyznaczana jest efektywna izolacyjność cieplna - I_cle) lub poruszającym się (wówczas wyznacza się wynikową efektywna izolacyjność cieplną - I_cler). Na podstawie testów oznaczone zostają następujące parametry:

1. Poziom izolacji termicznej
Izolacja termiczna (izolacja cieplna) określa ilość ciepła, jaka przepływa w jednostce czasu przez 1m2 powierzchni materiału, przy różnicy temperatury wynoszącej 1 K między obiema stronami odzieży. Jest to więc określenie umiejętności zatrzymywania przez odzież uchodzenia ciepła z ciała użytkownika, stanowiące najważniejszy parametr odzieży ciepłochronnej. Wartość izolacji termicznej zależy przede wszystkim od grubości i rodzaju użytego materiału, a także od konstrukcji samej odzieży.

Bardzo ważne jest, by stosować odzież o izolacyjności optymalnej, a nie zawyżonej. W przeciwnym wypadku zbyt duża ilość ciepła może wywołać pocenie się pracownika. Wilgoć z kolei drastycznie obniża możliwości izolacyjne materiału, przez co ochrona przed zimnem staje się nieskuteczna.
W celu znalezienia izolacyjności optymalnej, należy brać pod uwagę izolacyjność nie tylko wybranego elementu odzieży, lecz całego ubioru użytkownika. Gdy wybrana kurtka posiada zbyt niską izolacyjność, należy odpowiednio dobrać inne elementy ubioru, na przykład decydując się na bieliznę termiczną.

Temperatury, w jakich możliwe jest zachowanie bilansu cieplnego w przypadku pracy nieruchomej, dla konkretnych wartości izolacji termicznej i przy konkretnym czasie ekspozycji:

Izolacyjność Icle [m2K/W]	Aktywność stojącego użytkownika 75 W/m2
	8h	1h
0,310	11	- 2
0,390	7	- 10
0,470	3	- 17
0,540	- 3	- 25
0,620	- 7	- 32

Temperatury, w jakich możliwe jest zachowanie bilansu cieplnego w przypadku pracy aktywnej, dla konkretnych wartości izolacji termicznej i przy konkretnym czasie ekspozycji:

Izolacyjność Icler [m2K/W]	Aktywność ruchowa użytkownika
	lekka 115 W/m2		średnia 170 W/m2
	8h	1h	8h	1h
0,310	- 1	- 15	- 19	- 32
0,390	- 8	- 25	- 28	- 45
0,470	- 15	- 35	- 38	- 58
0,540	- 22	- 44	- 40	- 70
0,620	- 29	- 54	- 60	- 83

2. Przepuszczalność powietrza
Ocena przepuszczalności powietrza (AP) pozwala na zdefiniowanie ochrony, jaką odzież ciepłochronna oferuje przed przenikaniem chłodnego powietrza przez materiał do skóry użytkownika. Cyfra wskazująca klasę przepuszczalności powietrza mieści się na prawo od symbolu normy.

Klasyfikacja przepuszczalności powietrza AP (3 oznacza najwyższy poziom ochrony):

AP [mm/s]	Klasa
100 ≥ AP	1
5 < AP ≤ 100	2
AP ≤ 5	3

3. Odporność na przenikanie wody
Wodoszczelność (WP) stanowi kolejny krok w ochronie przed wilgocią i niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Podanie tego parametru nie jest obowiązkowe - ma miejsce jedynie w przypadku spełnienia wymogów jednej z klas.

Klasyfikacja wodoszczelności WP (2 oznacza najwyższy poziom ochrony):

WP [Pa]	Klasa
8 000 ≤ WP ≤ 13 000	1
WP > 13 000	2

Odzież ochronna - Ochrona przed deszczem

EN 343 to norma europejska dotycząca odzieży noszonej w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Określa ona wymagane cechy ochronne odzieży wobec opadów atmosferycznych, wiatru i chłodu w temperaturach wyższych niż -5°C.



X – wodoodporność (3 poziomy),  Y – oddychalność (3 poziomy)

Odzież spełniająca niniejszą normę przeznaczona jest przede wszystkim dla osób pracujących w otoczeniu narażonym na intensywne opady deszczu oraz inny kontakt z wodą, np. w rybołówstwie. W zależności od rodzaju zagrożeń stosuje się płaszcze, peleryny, kombinezony lub inne elementy ubioru chroniącego przed wodą.

Na ubraniach spełniających normę oznaczone zostają następujące parametry:

    1. Wodoodporność czyli poziom przesiąkania / przenikania wody
Odzież przeciwdeszczowa, zabezpieczająca pracownika przed opadami atmosferycznymi, powinna charakteryzować się przede wszystkim wodoszczelnością, która została zdefiniowana w normie PN-EN 343. Zgodnie z nią wodoodporność to opór jaki napotyka woda podczas przenikania przez szwy i tkaninę – zarówno przez nowy materiał, jak i po jego praniu, ścieraniu, wielokrotnym zginaniu czy kontaktem z takimi czynnikami jak paliwa i oleje. Parametr ten mierzony jest wielkością ciśnienia hydrostatycznego działającego na materiał i określa on odporność produktu na różne rodzaje opadów – od lekkiego deszczu do mocnej ulewy. Norma PN-EN 343 wprowadza także podział na 3 klasy wodoodporności, dla których szczegółowo określono niezbędne wymagania i testy, którym muszą zostać poddane wszystkie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed zła pogodą, w szczególności przed deszczem czy śniegiem.

Wyróżnia się trzy klasy dla tego parametru, określające wodoszczelność przebadaną na różnych etapach (klasa 3 oznacza najwyższy poziom ochrony):

Wodoszczelność (WP)	Klasa 1	Klasa 2	Klasa 3
Materiał bez wstępnej obróbki	WP ≥ 80 hPa	Badanie nie jest wymagane	Badanie nie jest wymagane
Materiał po obróbce (pranie, ścieranie, wielokrotne zginanie itp.)	Badanie nie jest wymagane	WP ≥ 80 hPa	WP ≥ 130 hPa
Szwy przed uszlachetnieniem	WP ≥ 80 hPa	WP ≥ 80 hPa	WP ≥ 130 hPa

    2. Poziom oddychalności odzieży, czyli odporność produktu na przenikanie pary wodnej
Na komfort noszenia odzieży przeciwdeszczowej wpływa także to, w jakim stopniu zapewnia ona cyrkulację powietrza. Zagwarantowanie odpowiedniej oddychalności odzieży roboczej pozwoli na komfortowe wykonywanie obowiązków pracowników ją noszących. Kurtki czy spodnie, które uniemożliwiają przenikanie pary powodują zwiększone pocenie się organizmu, a w takich warunkach pracownicy odczuwają narastający dyskomfort. Poziom oddychalności produktu (Ret) definiuje także norma PN-EN 343, która dzieli odzież wodoodporną na 3 klasy:
 

Opór pary wodnej Ret	Klasa 1	Klasa 2	Klasa 3
(m2 × Pa) / W	Ret > 40	20 < Ret ≤ 40	Ret ≤ 20

Parametry oporu pary wodnej mają kluczowe znaczenie z punktu widzenia użytkownika odzieży przeciwdeszczowej. Odzież charakteryzująca się klasą 3 pozwala na zapewnienie najwyższego komfortu cieplnego. Niski opór pary wodnej pozwala na odparowanie wydzielonego przez organizm potu. W przypadku użytkowania odzieży klasy 1 charakteryzującej się niskimi parametrami oddychalności, a tym samym niskim poziomem komfortu cieplnego, należy ograniczać czas użytkowania w zależności od temperatury środowiska pracy i wydatku energetycznego pracownika. Norma PN-EN 343 podaje w tabeli maksymalny czas noszenia odzieży chroniącej przed opadami atmosferycznymi w zależności od klasy oporu pary wodnej i średniego wydatku energetycznego pracownika.
Zalecany maksymalny czas (w minutach) ciągłego noszenia odzieży ochronnej bez warstwy izolującej cieplnie, w zależności od wartości oporu pary wodnej odzieży i temperatury otoczenia:
 

Temperatura środowiska pracy w C°	Klasa 1 (Ret > 40)	Klasa 2 (20 < Ret ≤ 40)	Klasa 3 (Ret ≤ 20)
25	60	105	205
20	75	250	-
15	100	-	-
10	240	-	-
5	-	-	-

“-” oznacza brak określonego limitu wskazanego czasu noszenia.

Materiał z membraną
O wygodzie pracy w odzieży przeciwdeszczowej decyduje także to z jakiego materiału została ona wykonana. Aby spełnić wymagania wspomnianej już normy PN-EN 343 do produkcji odzieży chroniącej przed opadami atmosferycznymi stosuje się różnego rodzaju membrany paroprzepuszczalne. Membrany charakteryzują się wysoką odpornością na przenikanie wody oraz łatwością przepuszczania pary wodnej. Dodatkowo posiadają właściwości wiatroszczelne, które zapobiegają utracie ciepła. Te cienkie półprzepuszczalne powłoki mogą występować w postaci dodatkowej warstwy na materiale (tkaniny laminowane lub powleczone żywicą polimerową), bądź w postaci tzw. „luźnej przekładki” między warstwą zewnętrzną a podszewką.
W zależności od składu chemicznego wyróżniamy następujące rodzaje membran:
    • teflonowe (PTFE) 
    • poliestrowe 
    • poliuretanowe 

Wykończenie i dodatkowe detale
Przy zakupie kurtki bądź spodni chroniących przed opadami atmosferycznymi warto zwrócić uwagę także na jakość wykonania. W przypadku odzieży przeciwdeszczowej bardzo istotnymi detalami są także klejone lub laminowane szwy oraz gumowane bądź powlekane zamki, dzięki którym woda nie przedostaje się przez materiał w miejscach styku tkaniny z dodatkami wykończeniowymi. Krytycznym elementem kurtki przeciwdeszczowej jest również kaptur, który ochraniając głowę przed deszczem nie może przeszkadzać pracownikowi podczas pracy.
Warto z rozwagą podejść do wyboru ubrań dla pracowników, ponieważ ich jakość oraz standard wykonania mają bezpośrednie przełożenie na efektywność i komfort ich pracy. Od pracownika w kurtce, która nie będzie zapewniała odpowiedniej cyrkulacji powietrza, trudniej oczekiwać wysokiego zaangażowania. Osoba pracująca w przemakających spodniach po krótkim czasie będzie wyziębiona.

EN ISO 20471 Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności
Norma EN ISO 20471: 2013 jest aktualną wersją normy EN 471:2003+A1:2007. W normie określono wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności, która daje możliwość wizualnej sygnalizacji obecności w strefie ruchu użytkownika dla operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, w każdych warunkach oświetlenia, zarówno w świetle dziennym, jak i w ciemności przy oświetleniu przez reflektory pojazdu. Norma EN ISO 20471 jasno określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, a także minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej, ponadto nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony.

Norma utrzymuje podział odzieży na 3 klasy ochrony na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym klasa ochrony 1 jest najniższą klasą, a klasa ochrony 3 gwarantuje najwyższy poziom widoczności.
 

Klasa ochrony	Klasa 3	Klasa 2	Klasa 1
Materiał tła	0,8 m²	0,5 m²	0,14 m²
Materiał odblaskowy	0,2 m²	0,13 m²	0,10 m²
Materiał o połączonych właściwościach	...	...	0,2 m²