Kombinezon trudnopalny BIZ7

Odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych.



Odzież spełniająca normę EN ISO 11611 przeznaczona jest do ochrony pracownika podczas spawania oraz procesów pokrewnych z podobnym poziomem zagrożenia. Odzież ta chroni noszącego przed drobnymi odpryskami metalu i tak zwanymi perłami ze spawania, a także przed iskrami, krótkotrwałym kontaktem z płomieniem i przed promieniowaniem cieplnym w łuku elektrycznym. 

Aby zapewnić optymalną ochronę, odzież robocza powinna pokrywać całe ciało. Osiąga się to, łącząc kurtkę i spodnie o odpowiednich właściwościach. Przy stosowaniu technik spawalniczych charakteryzujących się większym iskrzeniem zaleca się stosowanie specjalnej ochrony głowy i dłoni, a także zakładanie na odzież dodatkowego zabezpieczenia przedniej części ciała, na przykład fartucha.

Aby uniknąć ryzyka zatrzymywania się na odzieży drobnych rozprysków stopionych metali, odzież z certyfikatem EN ISO 11611 ma minimalną liczbę kieszeni oraz innych detali konstrukcyjnych, podlegając szczegółowym wymogom:
    • metalowe zapięcia powinny być przykryte,
    • spodnie nie powinny mieć mankietów,
    • jeśli spodnie mają kieszenie, to powinny być to tylko kieszenie boczne, których otwory nie mogą być odchylone od bocznego szwu spodni o kąt większy niż 10°,
    • inne zewnętrzne kieszenie powinny mieć zamykającą je klapkę, która całkowicie zakrywa otwór kieszeni od góry i nie da się włożyć do wewnątrz kieszeni.

Norma wyróżnia dwie klasy bezpieczeństwa:

Klasa 1 (niższa)	Klasa 2 (wyższa)
Ochrona przed mniej ryzykownymi pracami spawalniczymi, a także w sytuacjach, w których występuje mniejsza ilość odprysków spawalniczych i mniejsze ciepło promieniowania; co najmniej 15 kropli stopionego metalu i wskaźnik przenikania promieniowania cieplnego RHTI 24 ≥ 7 s.	Ochrona przed mniej ryzykownymi pracami spawalniczymi, a także w sytuacjach, w których występuje duża ilość odprysków spawalniczych i większe ciepło promieniowania; co najmniej 25 kropli stopionego metalu i wskaźnik przenikania promieniowania cieplnego RHTI 24 ≥ 16 s.

Testy rozprzestrzeniania płomienia można przeprowadzić na dwa różne sposoby. Można również przetestować oba warianty (A1+A2). 
Metoda A – rozprzestrzenianie płomieni na powierzchni: Płomień jest prowadzony na środek pobranej próbki.
Metoda B – rozprzestrzenianie płomieni na krawędziach: Płomień jest dostawiany do dolnego brzegu pobranej próbki.

Odzież ochronna dla spawaczy często wykonana jest z tkaniny bawełnianej impregnowanej niepalnie, o odpowiednio wysokiej masie powierzchniowej. Niektóre produkty (na przykład fartuchy) wykonane są ze skóry. Odzież powinna być tak zaprojektowana, aby uniemożliwiać przewodzenie prądu elektrycznego z zewnętrznej do wewnętrznej strony.

Odzież ochronna - Odzież do ochrony przed czynnikami gorącymi i płomieniem - Minimalne wymagania dotyczące skuteczności.



Odzież ochronna przewidziana do ochrony przy krótkim kontakcie z płomieniami i do ochrony przed przynajmniej jednym rodzajem gorąca. Wysoka temperatura może być konwekcyjna, promieniująca lub spowodowana przez duże płynne odpryski metalu - albo przez różne kombinacje wymienionych czynników. Wymogi dotyczące ograniczenia rozprzestrzeniania się płomieni muszą być spełnione obowiązkowo.

Za wyjątkiem kapturów z certyfikatem EN ISO 11612, norma nie obejmuje innych produktów chroniących głowę, dłonie, itp. Dlatego zaleca się stosowanie dodatkowego zabezpieczenia tych szczególnie narażonych obszarów.

Wyróżnia się następujące kategorie normy:

A – ograniczanie rozprzestrzeniania płomieni; podczas badania odporności na zapalenie próbki materiałów nie powinny się palić (czas palenia i żarzenia nie może być dłuższy od 2s), topić ani dawać płonących lub stopniowych szczątków, nie mogą tworzyć się na nich dziury.

B – ochrona przed ciepłem konwekcyjnym.

Klasa ochrony	Zakres wartości (HTI24)
	min	max
B1	≥ 7	> 10
B2	≥ 10	< 20
B3	≥ 20	-

C – ochrona przed promieniowaniem cieplnym.

Klasa ochrony	Zakres wartości (RHTI24)
	min	max
C1	≥ 7	> 20
C2	≥ 20	< 50
C3	≥ 50	< 90
C4	≥ 95	-

D – ochrona przed rozpryskami stopionego aluminium.

Klasa ochrony	Wskaźnik rozprysku płynnego aluminium (g)
	min	max
D1	≥ 100	> 200
D2	≥ 200	> 350
D3	≥ 350	-

E – ochrona przed rozpryskami stopionego żelaza.

Klasa ochrony	Wskaźnik rozprysku płynnego żelaza (g)
	min	max
E1	≥ 60	> 120
E2	≥ 120	> 200
E3	≥ 200	-

F – ochrona przed ciepłem kontaktowym.

Klasa ochrony	Wskaźnik czasu (s)
	min	max
B1	≥ 5	> 10
B2	≥ 10	> 15
B3	≥ 15	-

EN ISO 20471 Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności
Norma EN ISO 20471: 2013 jest aktualną wersją normy EN 471:2003+A1:2007. W normie określono wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności, która daje możliwość wizualnej sygnalizacji obecności w strefie ruchu użytkownika dla operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, w każdych warunkach oświetlenia, zarówno w świetle dziennym, jak i w ciemności przy oświetleniu przez reflektory pojazdu. Norma EN ISO 20471 jasno określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, a także minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej, ponadto nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony.

Norma utrzymuje podział odzieży na 3 klasy ochrony na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym klasa ochrony 1 jest najniższą klasą, a klasa ochrony 3 gwarantuje najwyższy poziom widoczności.
 

Klasa ochrony	Klasa 3	Klasa 2	Klasa 1
Materiał tła	0,8 m²	0,5 m²	0,14 m²
Materiał odblaskowy	0,2 m²	0,13 m²	0,10 m²
Materiał o połączonych właściwościach	...	...	0,2 m²